Janë si dikur të dashur, të dëlirë
Ashtu si dua t’i shoh njerëzit tanë
Me ato shpirtra xhevahirë
Tashmë janë bërë babë e nanë

Atëherë mësonim për shqiptarët
Duke u folur nga historia
Flisnim për tokën ku i kishim të parët
Në fytyrë ndriste veç krenaria

Me shumë respekt dhe dashuri
Më flasin ëmbël, ma shtrëngojnë dorën
Ata dikur, nxënësit e mi
Ma bëjnë të lumtur çastin dhe orën

Shpeshherë për ta i gëzohem jetës
Se këta të rinj kanë bërë shumë t’mira
Pasqyrë e kombit dhe e vetvetes
Zemra të pastra, e shumë të dëlira