A s’më thua, moj hënë e plotë
ku perëndon ai nuri i saj
as në ëndërr s’më del dot
si të cmallem unë pastaji?!

Ikën çaste, ditë dhe vite
me kujtime s’knaqem dot
në këtë jetë si përrallë biblike
po dyshoj mos jemi kot?!

E në ardhtë ai çast i bardhë
të të zë në përqafim
një mijë jetë t’i kem me radhë
do t’i falja pa përtim!

Kur shpërthen muza n’damarë
Është mëkat atë që ta ndalësh
Sa shumë ndjenja zbresin zvarrë
Mrekulli është t’i përshfaqësh.