1Verse:
U bonen gati 2 vjet, na dy prap ni problem,
Qeshtu qiko nuk e qet, don me honger kryt e tem.
Para dite sa e lumtur, e masdite katastrof,
Po menon qe po ma nin, tek e fundit shko e cof.
Un jam ai qe dirigjon, un e thom fjalen e fundit,
Hiq nuk po intereson, krejt kto fjal i thom prej trunit.
Me vetdije pa komplex, vetem rrugen tem e njeki,
A e din sa mir kan thon, mos u mprek as un nuk tpreki.
Un e ni sa her u m'nem, Un e ni sa her u mshan,
Sot me ta bo un tung, meniher ja nis e kan.
Ti je si qdo femer tjeter, qe te un vjen e ngulet,
Ni problem e ki ti tmadh, po harron ktu kush kullet,
Vet e lypa vet e gjeta, qe jam hi me ty nket loj,
Mo bre zemer se me dasht, muj me tlon me gishta ngoj.
A e din per kon osht fjala, a e din per kon po flas,
Kadal kurv mos e tepro se ta qi nanen edhe tvras.

2Verse:
Pun e madhe qa kan thon, pun e madhe tash qa thojn,
Jeta jeme ka shum vler, kam familjen qe u mdojn.
Ti e ke deren e hapur, mundesh me shku meniher,
Tlutem mos me kujto kurr, mos u mthirr mos asniher.
Se dashnia kshtu se don, nuk osht qysh ti po menon,
Un jam burr e ti je gru, zoti e din qysh na krijon.
U bo boll mo mori fund, qesaj here po tboj be,
Sot filloj nje jet e re, njo ka vdek e njo u le.
100 shekuj me jetu, qeto fjal si kisha ndrru,
Nanes tem ju kom betu, se lo vetum per ni gru.
Thojn burri nuk kan kurr, burrat nuk dorzohen,
Jo bre vlla sosht e vertet, edhe burrat pikllohen.
Nese une derdhi lot, dije qe tkom pas nzemer,
Nese nuk merzitna kot, pra je kon vetem ni femer.
Si shum tjera ne ket jet, edhe ti duhesh me shku,
Hup bitch mushu tash, ska qa me ta ni per mu.


Ky tekst u dërgua nga Albash
DËRGO