Prej kur egziston njeriu i mjer',
Kjo bot' i duket si lule me therr',
Se që nga mëngjesi deri në mesnat',
Jeta i kalon si në shtrëngat',
Faji përkëdhel tek ai qëndron.
Se sekretin e lumturis' sun e zbulon,
Parajsë ka edhe në kët' jet',
Por duhet mençuri kët' rrug' për me gjet'.

Kjo do t'thot':
...Mos u mërzit sa je në kët' bot',
Por harxho, dashuro dhe këndo me got',
Kënaqu dhe qeshu, si fmija në djep,
Se kur të vdesësh, qefini s'ka xhep.

Mos u mërzit sa je në kët' bot',
Por harxho e dashuro dhe këndo me got',
Kënaqu dhe qeshu, si fmija në djep,
Se kur të vdesësh, qefini s'ka xhep.

Kjo do t'thot':
...Mos u mërzit sa je në kët' bot',
Por harxho e dashuro dhe këndo me got',
Kënaqu dhe qeshu, si fmija në djep,
Se kur të vdesësh, qefini s'ka xhep.

Mos u mërzit sa je në kët' bot',
Por harxho e dashuro dhe këndo me got',
Kënaqu dhe qeshu, si fmija në djep,
Se kur të vdesësh, qefini s'ka xhep.
Se kur të vdesësh, qefini s'ka xhep.