Babe, tregoma edhe nje here perallen.

Ne nje kasolle t'vogel, dikur dhe diku larg.
Buze detit jetonte, nje fise per mrekulli.
Ai burre per mburrje, dhe nje baba trim.
ajo grua shembull, dhe nene si me e mir.
Quni nje diell, qe u bente drite.
Shpat qe qante rruge,nje trim qe s'njihte frike.
Por nje dit, pa pritur ashtu legjenda thote.
Egersia ra mbi breg, mori jete dhe la nje lote.
Nje djale ngeli pa nene, baban se kishte gjete.
Mori rruge vetmie, aspak se kishte lehte.
Flitej qe rritej, per te qene sa me i forte.
Per nje dite, qe e priste vetem ai ne kte bote.
Nje burre ngeli pa gruan per qunin humbi shprese.
E mbante gjalle deshira, qe nje dite te kthehej n'breg.
At'here kur egersira, nga deti do te vije.
Dhe nje here te nxirte shpaten, dhe te priste ne qetesi.
Hena e re e shiu te 30, ne breg takoj nje te ri dhe nje plak.
Te veshur ne mburrje dhe trimeri.
Ne diten e dhuruar, per t'a nga Perendit.
Nga ana tjeter deti qe fshihte nje erresire.
Udhtonte drejt bregut, por jo pa pasur frike.
E dinte se kete radhe, nuk do te jete sikur gjithmone.
Do jete nje dite e madhe, per kete do te flitet vone e vone.
Legjenda thote se edhe engjujt, ishin deshmitare.
Te nje lufte t'madhe, te nje lufte te pa pare.
Ku hena dhe dielli, se bashku ishin ne qiell.
Zjarri,uji dhe era se ishin ne toke.
Ne fund te luftes, ata e kuptuan se ishin babe dhe bire.
Prandaj dhe fituan, qe nga ajo dite edhe Perendit e than.
Se nje baba e nje bire, gjithmone do te fitojne.


Ky tekst u dërgua nga Tomor Kabashi   Genncc1
DËRGO