Zbrastësi e pafund, jeta ime – fare kot,
Eh, deri dje as kam besuar në zot,
Tash e kam kuptuar, zoti është skulptor
Të krijoi kaq të bukur, ndaj është poet, artist, piktor

Por dhe zoti gabon, se s’je dhe aq perfekt
Të leçiti nga ndjenjat, t’la fare t’vobekt
Ja se prania jote, zgjon ide skandaloze
Ti m’intrigon, kjo është një gjendje shum’ serioze!

Tash dritat po fiken, bendi mbledh instrumentet,
M’i vodhe shikimet, llajkat, klikimet, komplimentet
Ma vodhe shoun, buzëqeshjet – e çka s’vodhe moj hajneshë
Po n’ fronin tim përher do mbetesh e vetmja hyjneshë

Ather vjen kamarieri, për porosinë finale
Gjith’ ata ujq rreth teje, peisazh diçka si sallto mortale
Ngadalë zbrazet lokali, diçka brenda meje më thotë
(Dreq o punë), sonte prap ishe më e bukura në botë

Ref:
Me cilin ahmak do të përfundosh sonte?
Cili fatlum do t’përcjellë në shtëpi?
Kend do ta përvlojnë sonte buzët e tua
Të lutem më lejo të jem unë ai