Bien yjet nga qielli, më dërrmuar nga gjithçka,
thyhen copash në njëmijë copë,
kush ata i dërrmon mallkuar qoftë,
që xixat, yjet s’i lë të ndizen porsi zjarr.

Bien yjet lart nga qielli, atë e pushtojnë ligësitë,
dhe kjo botë e marrë qoftë, në e mbytshin të këqijtë,
e një univers është tmerr, kob e hell,
nëse nën këmbë të të ligëve fill bie.