Dhembje si një sëmundje me kërkesa,
Që kthehet sapo hiqet ilaci e shpresa.

Të therura të ngurta më ndjekin në cdo hap,
Si shtazë e neveritshme hyn mbrenda prap.

Me një përvuajtje ku mbizotëron frikë,
Si nje magji në një zonë të harresës së ligë...

Mbaj zemrën të mos ndrydhet, të pëlcas
Ndrydhë zërin në fyt, të mos bërtas.

Tryezën e boshatisur e trondita thellë
Nuk kisha keqardhje për dashurinë e mjerë...

Nuk e di, jam e çmendur apo e turbulluar
Që nuk çaj kokën për këtë çast të pikëlluar?

Gjëja me e keqe per mua do jetë
Kur trembja nga vetja, rrënjë të ketë...

Udhetova në të të zezat kthesa
Gjymtyrët e trupit mbetën të pa shpresa.

Variant rrugor, zgjodha nje qilim magjik
mirazhin mirë e llogarita si matematikë...

Një trumcak zbriti me një thërrim të ëmbël buke
Por atë ia rrëmbeu një tjetër, që kishte më shumë frute...