Jam diku, jetoj disi
tejmatanë pikës së kujtesës
në fjalinë e pafolur të durimit

banoj diku
në fund të vetvetes, atje poshtë
nëse më njeh kuptimi,
jam i lumtur

e gjej vetën
brenda hidhërimit tim të lodhur,
aty ku se kisha pare
as në ëndërr,
e pash kohën më rrëshqiste nga
duart
dhe u binda
se mungesa ime nuk ekziston
andaj kah do që po kërkoj
a jam diku

nuk kam më dilema,
e di se gjurmët i more
me vete
dhe se nuk kam pyetje, ku
mjafton që më bije
emri yt ndërmend.