Kur natë me qetësi,
e ftohtësi të saj vjen,
imazhin tënd e sjell tek unë
që si Diell po di gjem.

Oh brishtësia ime,
sa frikë kam të të afroj,
se mos Ti humbesh
diku heshtur në pafundsi të kësaj na të larg.

Por Jo s'dua ta besoj,
Vetmi përsëri të kem!
Sa pak n'kët botë kërkoj..
Vetë Ty...!

Imazh, Brishtësi,
Heshtje, Pafundsi.
E Nata, sërish heshtjen mbush.
Një Hënë,rreth yjet
sillen pa fund...