Mjaftoi nje doze e vogel “çoroditje”
U ngrit ne gjak, ne qiell adrenalina.
E mori droga emrin pershperitje.
Efekti?Me i shpejtë se vetëtima.

Paraja na u be motori i jetes.
Dhe jeta humbi kuptimin e vet.
Nga njera ane eksitim paraje.
Nga ana tjeter, gjaku derdhet det.

Por mençurine djajte e eksituar.
E mblodhen dhe e futen ne havan.
E shtypen, si kanell edhe si hudher.
Pastaj te mbyllur ne kuti e lane.

E vafra mençuri, nga dhimja e dermuar.
Prape plane ben, te shtjelloj çoroditjen.
Mes flakes, eksituse te djajve te terbuar.
Mes klithmave, sharjeve dhe bertitjeve.