Shqiptar i vërtetë e i mirë është ay që vë gjithënjë e kurëdo kombërinë përpara fesë, nuk ka vëllezër ata që ka në besën e tij, por ata që ka në kombëri të tij.

Zgjuarësia është një dritë hyjnore, ndriçimi i së cilës ndrit jo vetëm sipërfaqen e sendeve, por edhe brendinë e tyre

Zemra e njeriut të përsosur është gjithmonë e pezmatuar, por fytyra e tij është kurdoherë e gëzuar.

Zemra është një fëmijë që kujton se bëhet çdo gjë që dëshiron.

Vjehrra nuk e kujton asnjëherë kohën e nusërisë.

Virtyti i bën të dashur (me njëri — tjetrin) njerëzit e mëdhenj, njerëzit e zakonshëm — dëfrimi dhe zbavitja, të këqijtë — vagabondazhi dhe delikti.

Viktimat e gjuhës janë më të shumta se ato të shpatës.

Vetmia është më e mirë se shoku i keq.

Trimëria në muhabet dhe eleganca në fushën e luftës s’bëjnë para.

Trim është ai që vdes për të ruajtur nderin e tij kombëtar ose për të mirën e njerëzimit.

Tri raste kanë tri virtyte shumë të pëlqyeshme: të ndihmosh nevojtarët kur janë në gjendje të vështirë, të thuash të vërtetën edhe në zemërim, të falësh kur je i zoti të ndëshkosh ose të hakmerresh.

Toka mund t'i ushqejë njerëzit fare mirë; vetëm pse shumica e pasurisë shpenzohet pa vend, e shumica e njerëzve mbeten të uritur.

Ti japësh pozitë dhe të nderosh një njeri pa merita është si të hedhësh në ndyrësira një qese me inxhi (margaritarë).

Të riun mund ta çosh në çdo rrugë, por plakun është vështirë ta kthesh nga rruga e tij.

Të do ai që nuk të fal gabimet.

Sikundër që elefantin e vrasin për dhëmbët e tij të çmueshëm, disa guaska deti i gjuajnë për margaritarët që kanë brenda e që bilbilin e robërojnë për zërin e tij të bukur, kështu edhe njeriun — të shumtën e herës — e rrezikon vlera e tij e lartë.

Shkolla e qytetarisë dhe e moralit të një kombi kuptohet nga këngët dhe lojërat e tij.

Shkalla e parë e marrëzisë është të kujtosh se je i mençur

S’ka fjalë më të keqe se sa fjala e mirë e folur pa vend.

S'ka gjë më të keqe se të përqeshurit, sepse më shumë prek të mirët se të këqijtë.