Si Shqipnia jo nuk ka;
Jo nuk ka n’gjith at bot;
Male, fusha, kodra, pyje;
Deti i bukur e plot shkelqim!

Kun nuk të zen aj gjum me madh;
Si në vendin tënd të art;
Ngrohtësia anembanë;
Vetëm ec, ec se e ke mbar!

Hajdeni gjith ju emigranta t’shkret;
Se kyt zemër nana e baba se ka t’gzume;
Se ata fmi që i kan rrit
Dit e nat ata dojn me i pa e me i puth 100 her!

Kun gzim ma t’madh nuk ka
Kur vin fmija prej kurbeti;
E kur ikin, me lot në sy;
Bab e nan prap mbesin vetëm!