Eci andej-kendej
dhe rrugen qe po marr e gjej
dhe gishtin ne koke une e vej
njerzit e kane mendjen ne rete e qiellit
ndersa une rri marr driten e diellit
Puna keshtu vajt u beme si ne Kuvajt
keto gjera c’do njeri mendjen mbajt
Si ja bera nuk e di kerkova qetesi
por kush me degjonte s’ma dha asnjeri
bosat e rinj me para ne dore
me droge merrem mbare
Po ku do ti cojne me teperse ne varr
S’di ku jam s’di c’fare kam
si qeni hajdutin,njeriu njeriu han
malet grimcohen ne grimcat e reres
ashtu sic iken drita e henes
e vet’njeriu njeriu shkaterron, dielli lart me pervelon.


DËRGO