Drenciarët në Morinë,
s’mburrën kurrë ata për trimërinë,
(2x) O sa here qe e lyp nevoja,
ju flet zemra e jo goja.

Lapidarit o sipër fshatit,
O i banë dritë o vepra e Rifatit
(2x) O sa herë që të shkojnë vitet,
emri i tijë po gjithmonë rritet.

Zemër zjarr edhe shpirt njeriu,
U brumos trimi Rifat Mziu,
(2x) O profesori fjalëmirë,
Kundër hasmit s’kish mëshirë.

Dera e madhe kurrë nuk vdes,
më e fortë nga brezi në brez,
(2x) O ndritë Morina prej kristalit,
i rritë bijtë si shqipe mali.

Gjak prej gjakut o të Polluzhës,
Rifat Mziu more trimi i luftës,
(2x) O patriotet e vërtet,
historisë i japin jetë.

Që kur lufta rrugën mori,
e la shkollën profesori,
(2x) O mirupafshim fjala e tije,
nxënësit prisnin që të vijë.
Po ai erdhi nuk vonoi,
la një vepër që të rroj,
(2x) O ja la shkollës krenarin,
shënoj emrin n ‘pavdekësi.

Rifat Mëziu po i pa epur
në zemër t’ kombit s’ka për t’vdekur,
(2x) O emri i tij o ndezë pishtar,
nderë i madh për çdo Shqiptar.

Po ai gjak që skuqi Pashtrikun,
e tmerroj në palcë armikun,
(2x) O Rifat Mziu atje flet,
për lirinë e vendit t’vet.

Nanë Kosova e rritë shtatin,
kujton t’birin komandantin,
(2x) O nanës jo si ka vdekë djali,
i pa vdekshëm ideali.

Batalioni njësh kolone,
lapidarit pranë i shkon,
(2x) O malli i zemrës bahet himn,
je mes nesh Rifat o trim.

Në Drenicë o në vendlindje,
madhështia përmbi dhimbje,
(2x) O Rifat MZIU është i gjallë,
Vrulli i tije s’na len me u ndal

VRULLI I TIJE S’NA LEN ME U NDAL.