Ku e ke shtëpinë moj vajzë,
s'të pyes dot jo.
Adresën e saj të thjeshtë,
kush do ma tregojë?

Dhe i pyeta dy tre shokë,
por nuk dinin gjë,
Kurse dy shoqet e saja,
më qeshnin pa zë,

Eca rrugëve s'di sa eca,
të kërkova ty,
Krejt papritur dole para,
më pe drejt në sy,

Dhe më the cfarë kërkon,
Këtë mbrëmje i vetëm pse rri,

T'u përgjigja pak vonë,
do desha adresën ta di.

Oh sa fort na rrahu zemra,
dorën kur ma dhe,
Dhe adresën që se dija,
vet ti vashë ma dhe,

Kur u ndamë atë natë,
unë ecja përmes dashurisë,
Më tregove o vashë
adresën e vet lumturisë.